Ο φλοιός των επινεφριδίων παράγει, εκτός από την κορτιζόλη και την αλδοστερόνη, και ορμονικές ουσίες με ανδρογονική δράση. Τα ανδρογόνα του φλοιού των επινεφριδίων είναι στεροειδείς ορμόνες, δηλαδή παράγονται από τη χοληστερόλη μετά από μια αλληλουχία βιοχημικών αντιδράσεων. Η σημασία τους είναι εμφανέστερη στο γυναικείο φύλο, όπου μαζί με τα αντίστοιχα ανδρογόνα των ωοθηκών, παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση αρρενοποιητικών χαρακτηριστικών (υπερτρίχωση, μυϊκή υπερανάπτυξη, τραχύτητα της φωνής, ακμή κλπ). Στο ανδρικό φύλο η δράση τους υπερκαλύπτεται από το κατά πολύ ισχυρότερο ανδρογόνο τεστοστερόνη, που εκκρίνεται από τους όρχεις. Οι σημαντικότερες ορμόνες του φλοιού των επινεφριδίων που παρουσιάζουν ανδρογονική δράση είναι η δεϋδροεπιανδροστερόνη και η Δ4-ανδροστενδιόνη. Τα ανδρογόνα του φλοιού των επινεφριδίων μπορούν να μετατραπούν στους περιφερικούς ιστούς σε τεστοστερόνη, γεγονός που πολλαπλασιάζει την ανδρογονική τους ισχύ, και αποκτά ιδιαίτερη σημασία στο γυναικείο φύλο, όπου δεν υπάρχει άλλη πηγή τεστοστερόνης. Η σύνθεση των ανδρογόνων του φλοιού των επινεφριδίων διεγείρεται από την φλοιοεπινεφριδιοτρόπο ορμόνη (ACTH).

Η δεϋδροεπιανδροστερόνη (DHEA) παράγεται είτε με την ελεύθερη μορφή, είτε συνδεδεμένη με θειική ρίζα (θειική δεϋδροεπιανδροστερόνη, DHEA-S). Με τη δεύτερη μορφή διέρχεται από τον πλακούντα και αποτελεί το υπόστρωμα για τη σύνθεση επινεφριδιακών ορμονών από το αναπτυσσόμενο έμβρυο.

Η Δ4-ανδροστενδιόνη είναι ίσως το σημαντικότερο ανδρογόνο στο γυναικείο φύλο. Η ανδρογονική της ισχύς πολλαπλασιάζεται με την περιφερική μετατροπή της σε τεστοστερόνη.

Σε νεοπλάσματα των επινεφριδίων που εκκρίνουν ανδρογόνα (αρρενοποιητικοί όγκοι) προκαλούνται συμπτώματα αρρενοποίησης, με χαρακτηριστικότερες κλινικές εκδηλώσεις στο γυναικείο φύλο.

Φάρμακα, όπως η οξεική κυπροτερόνη παρουσιάζουν αντιανδρογονική δράση, και χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της υπερτρίχωσης στις γυναίκες.