Η έκκρισή της διεγείρεται από την παρουσία τροφής στο γαστρεντερικό σωλήνα και από την άνοδο της στάθμης της γλυκόζης, των αμινοξέων και των λιπαρών οξέων στο αίμα.
Η σωματοστατίνη ασκεί ανασταλτική δράση στην έκκριση ινσουλίνης και γλυκαγόνης. Παράλληλα περιορίζει την κινητικότητα του εντέρου και επιβραδύνει την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Με τον τρόπο αυτό, αυξάνει τη χρονική διάρκεια της πέψης και παρακωλύει την ταχεία εξάντληση της διαθέσιμης τροφής.
Ανάλογα της σωματοστατίνης έχουν χρησιμοποιηθεί στη θεραπευτική για την αντιμετώπιση αιμορραγιών του ανώτερου πεπτικού συστήματος και για τη θεραπεία της μεγαλακρίας.