Τα νεογνικά αντανακλαστικά συνίστανται σε στερεότυπες αντιδράσεις του νεογνού μετά από εφαρμογή συγκεκριμένων ερεθισμάτων. Χαρακτηρίζονται και «αρχέγονα», επειδή τα περισσότερα μας υπενθυμίζουν το δέντρο της φυλογενετικής εξέλιξης του ανθρώπου. Αποτελούν μέρος της νευρολογικής εξέτασης του νεογνού. Με την ανάπτυξη του βρέφους αυτά σταδιακά εξαφανίζονται. Ο γιατρός δίνει ιδιαίτερη σημασία στη συμμετρία έκλυσης των αντανακλαστικών στο δεξιό και αριστερό ημιμόριο του σώματος. Κάθε ασυμμετρία μπορεί να υποκρύπτει νευρολογική βλάβη. Ανησυχία πρέπει να προκαλεί και η παράταση έκλυσης των νεογνικών αντανακλαστικών πέρα από το προκαθορισμένο για καθένα από αυτά όριο. Τα πιο σημαντικά νεογνικά αντανακλαστικά είναι:

• Το αντανακλαστικό της σύλληψης ή του δραγμού εκλύεται τοποθετώντας ένα αντικείμενο ή το δάκτυλό μας στην παλάμη του νεογέννητου, οπότε αυτό κλείνει τα δάκτυλα, συλλαμβάνοντας το αντικείμενο.
• Το αντανακλαστικό της αναζήτησης και του θηλασμού εκλύεται με την επαφή ενός αντικειμένου με το μάγουλο του νεογέννητου, οπότε προκαλείται στροφή της κεφαλής προς την ίδια μεριά. Το βρέφος «αναζητά» με τον τρόπο αυτό τη θηλή του μαστού της μητέρας του. Αντίστοιχα, αν το αντικείμενο τοποθετηθεί σε επαφή με τα χείλη, προκαλούνται κινήσεις θηλασμού.
• Το αντανακλαστικό της βάδισης εκλύεται αν κρατήσουμε όρθιο το βρέφος και τα πέλματά του έλθουν σε επαφή με επίπεδη επιφάνεια, οπότε το βρέφος εκτελεί κινήσεις παρόμοιες με βάδισμα.. Όταν η ράχη του ποδιού έλθει σε επαφή με το χείλος μιας επιφάνειας, τότε το βρέφος κάνει κίνηση βάδισης, προκειμένου να «ξεπεράσει το εμπόδιο» (αντανακλαστικό της τοποθέτησης).
• Το αντανακλαστικό του Moro ή του εναγκαλισμού. Όταν το βρέφος αισθανθεί ότι χάνει την ισορροπία του (π.χ. απομακρυνθεί προσωρινά το χέρι που υποβαστάζει την κεφαλή), τότε αυτό εκτείνει απότομα τα χέρια του και στη συνέχεια τα κάμπτει, σαν αγκάλιασμα.