Τα δάκρυα παράγονται από το δακρυϊκό αδένα, ο οποίος βρίσκεται στο άνω και έξω τοίχωμα του οφθαλμικού κόγχου. Ρόλος των δακρύων είναι η προστασία από τη ξήρανση των εξωτερικών τμημάτων του οφθαλμού, που έρχονται σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα, δηλαδή του επιπεφυκότα και του κερατοειδούς.

Το μάτι διαθέτει και ένα σύστημα αποχέτευσης των δακρύων, όταν η παραγωγή είναι μεγάλη. Αν παρατηρήσουμε το ελεύθερο χείλος των βλεφάρων προς την πλευρά της μύτης, διακρίνουμε στο κάθε βλέφαρο μια μικρή οπή, το δακρυϊκό σημείο (το άνω και το κάτω). Από κάθε δακρυϊκό σημείο ξεκινά ο αντίστοιχος δακρυϊκός πόρος ή σωληνάριο. Οι δύο δακρυϊκοί πόροι ενώνονται μεταξύ τους και καταλήγουν στο δακρυϊκό ασκό. Αυτός εντοπίζεται σε μια εσοχή του τοιχώματος του οφθαλμικού κόγχου, στο άνω και έσω τοίχωμα, κοντά στη ρίζα της μύτης. Από το δακρυϊκό ασκό ξεκινά ο ρινοδακρυϊκός πόρος, που οδηγεί τα δάκρυα στο εσωτερικό της ρινικής κοιλότητας. Όλοι έχουν παρατηρήσει, ότι σε έντονο κλάμα, τα δάκρυα δεν ρέουν μόνο στο πρόσωπο, αλλά οδηγούνται και στο εσωτερικό της μύτης.

Αν εμφανιστεί κάποιο κώλυμα στο σύστημα αποχέτευσης των δακρύων, τότε αυτά δεν παροχετεύονται στη μύτη, αλλά παρουσιάζεται συνεχής δακρύρροια στο πρόσωπό. Η κατάσταση αυτή καλείται επιφορά. Εξάλλου, είναι δυνατόν να αναπτυχθεί φλεγμονή στο δακρυϊκό ασκό, κυρίως λόγω στάσης των δακρύων. Η φλεγμονή του δακρυϊκού ασκού ονομάζεται δακρυοκυστίτιδα.

Υπάρχουν παθήσεις οι οποίες συνοδεύονται από μείωση της παραγωγής δακρύων. Στο σύνδρομο Sjogren, για παράδειγμα, παρατηρείται ξηροφθαλμία και στους δύο οφθαλμούς, που συνδυάζεται και με ελάττωση της παραγωγής σάλιου (ξηροστομία). Σε καταστάσεις σαν και αυτές, μπορεί να χρησιμοποιηθούν φαρμακευτικά υποκατάστατα δακρύων.