Τα κρυοπαγήματα είναι βλάβες των περιφερικών τμημάτων του σώματος που οφείλονται σε έκθεση σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Οι βλάβες αυτές συμβαίνουν κυρίως στα άκρα. Τα επιφανειακά κρυοπαγήματα αφορούν μόνο το δέρμα και τον υποδόριο ιστό, ενώ τα εν τω βάθει επεκτείνονται και στα υποκείμενα μαλακά μόρια (μυς) που αποκτούν σύσταση σαν ξύλο. Παρατηρούνται φλύκταινες, υπαισθησία ή αναισθησία σε επώδυνα ερεθίσματα, καυσαλγία, νέκρωση των ιστών ή και γάγγραινα.

Η επαναθέρμανση πρέπει να γίνεται αργά και με την εμβάπτιση των άκρων σε ζεστό νερό, ενώ πρέπει να αποφεύγεται η χρήση ξηράς θερμότητας. Κατά την επαναθέρμανση είναι δυνατόν να αυξηθεί η αίσθηση του πόνου. Οι φυσαλίδες δεν πρέπει να διανοίγονται, ενώ πρέπει να προλαμβάνονται οι λοιμώξεις με πλύσεις με διάλυμα Betadine. Το προσβεβλημένο άκρο τοποθετείται ανυψωμένο. Το ενδεχόμενο ακρωτηριασμού συζητάται όταν η ιστική νέκρωση είναι καθολική, παρά την εφαρμογή της θεραπείας.