Αναζήτηση / Search

  
Κατηγορίες απαγορευμένων ουσιών
Κατηγορίες απαγορευμένων ουσιών
Κατηγορίες απαγορευμένων ουσιών
Κατηγορίες απαγορευμένων ουσιών
Κατηγορίες απαγορευμένων ουσιών
Κατηγορίες απαγορευμένων ουσιών
Κατηγορίες απαγορευμένων ουσιών

 

 

ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΑ

Απαγορευμένες ουσίες στα Διεγερτικά παρουσιάζονται παρακάτω: αμφεταμίνες, καφεϊνη, εφεδρίνη, μεθυλεφεδρίνη και άλλες ουσίες με παρόμοια χημική σύσταση ή με παρόμοια φαρμακολογικά αποτελέσματα. Η καφεϊνη είναι απαγορευμένη όταν η συγκέντρωσή της στην ουρίνη είναι μεγαλύτερη των 5 mg/mL. Κάθε εφεδρίνη και μεθυλεφεδρίνη είναι απαγορευμένη όταν η συγκέντρωσή της, στην ουρίνη, είναι μεγαλύτερη των 10 mg/mL.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Απαγορευμένες ουσίες στα Ναρκωτικά αναφέρονται στις παρακάτω ουσίες: Διαμορφίνη (ηρωίνη), μορφίνη, δεξτροπροποξυφαίνη, μεθαδόνη, υδρομορφίνη, οξυμορφίνη κ.α.

ΚΑΝΝΑΒΟΕΙΔΗ

Μαριχουάνα, χασίς. Όταν επιβάλλεται από Αρχές με δικαιοδοσία διαταγής ελέγχων doping να διεξαχθούν έλεγχοι στους αθλητές, θα πρέπει να συμπεριληφθούν και anti-doping tests για τα κανναβοειδή.

ΑΝΑΒΟΛΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

1. Αναβολικά ανδρογόνα στεροειδή : τεστοστερόνη, νανδρολόνη, στανοζολόλη, δεϋδροεπιανδροστερόνη και συγγενικές ουσίες.

2. Επιμέρους αναβολικοί παράγοντες : κλεβουτερόλη, ζερανόλη και συγγενικές ουσίες.

Η ύπαρξη τεστοστερόνης (Τ) στην επιτεστοστερόνη (Ε) μεγαλύτερη του ποσοστού 6 προς 1 στην ουρίνη ενός αθλητή αποτελεί παράπτωμα, εκτός αν τα στοιχεία είναι αποτελέσματα φυσιολογικών ή παθολογικών καταστάσεων.

Σε περίπτωση που η Τ/Ε είναι μεγαλύτερη των 6, οι αρμόδιες ιατρικές αρχές πρέπει να πραγματοποιήσουν έρευνα. Μία πλήρης αναφορά θα πρέπει να συνταχθεί και να περιλαμβάνει αναφορά από προηγούμενα tests, καθώς επίσης αποτελέσματα από ενδοκρινικές έρευνες. Εάν τα προηγούμενα tests δεν είναι διαθέσιμα, θα πρέπει οι αθλητές να ελέγχονται χωρίς προειδοποίηση, τουλάχιστον μια φορά το μήνα για τρεις μήνες. Τα αποτελέσματα αυτά θα συμπεριληφθούν στην αναφορά.

ΠΕΠΤΙΔΙΚΕΣ ΟΡΜΟΝΕΣ

  1. Χοριονική Γοναδοτροπίνη (Hch)
  2. Γοναδοτροπίνες τις υπόφυσης και συνθετικές (LH)
  3. Κορτικοτροπίνες (ACTH, tetracosactide)
  4. Αυξητική Ορμόνη (hGH, norbolethon)
  5. Αυξητικός Παράγοντας προσομοιάζων την ινσουλίνη (IGF-1)
  6. Ερυθροποιητίνη (EPO) και συνθετικές μορφές (νταρμπεμποετίν)
  7. Ινσουλίνη
  8. Τετραϋγρογεστρινόνη (THG)

Β-2 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Σαλβουταμόλη, τετρουταλίνη, προπρανολόλη

Οι αναστολείς των β-υποδοχέων έχουν από χρόνια προταθεί και έχουν χρησιμοποιηθεί ως αγχολυτικά φάρμακα, κυρίως από τους ποδοσφαιριστές, με σκοπό να αυξήσουν τη σταθερότητά τους και να ελαττώσουν το άγχος τους. Πιστεύεται ότι με τη μείωση του αριθμού των σφύξεων και την ελάττωση του όγκου παλμού που προκαλούν θα μπορούσαν να βελτιώσουν την αθλητική απόδοση. Αυτό όμως θα μπορούσε να συμβεί στον μη προπονημένο αθλητή, αλλά όχι στον καλά προπονημένο.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΜΕ ΑΝΤΙ-ΟΙΣΤΡΟΓΟΝΟ ΔΡΑΣΗ

Παρεμποδιστές της αρωματάσης, clomiphene, cyclofenil και tamoxiphen είναι όλες απαγορευμένες ουσίες μόνο για τους άνδρες αθλητές.

ΚΑΛΥΠΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Διουρητικά, επιτεστοστερόνη, προβενεσίδη, διαστολείς πλάσματος π.χ.υδροξυ-αιθυλο-άμυλο. Οι καλυπτικοί παράγοντες είναι απαγορευμένοι. Αυτοί είναι προϊόντα πού έχουν την ικανότητα να επηρεάσουν τα αποτελέσματα των ελέγχων για απαγορευμένες ουσίες. Η ύπαρξη επιτεστοστερόνης με συγκέντρωση υψηλότερη των 200 ng/mL αποτελεί παράβαση των κανονισμών anti-doping, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία που δικαιολογούν την φυσιολογική ύπαρξή της στον οργανισμό του αθλητή.

ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΗ

Τα κορτικοστεροειδή είναι απαγορευμένα όταν αυτά προσλαμβάνονται ενδοφλέβια, ενδομυϊκα ή στοματικά.

ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΤΟΥ ΚΝΣ

Διάφορα κατασταλτικά του ΚΝΣ - κυρίως βενζοδιαζεπίνες - έχουν χρησιμοποιηθεί για να μειώσουν την ψυχική ένταση κατά τη διάρκεια του αγώνα και για να υποβοηθήσουν την επέλευση του ύπνου, ελαττώνοντας το άγχος την παραμονή του αγώνα. Όλα εμφανίζουν τον κίνδυνο της ψυχικής τουλάχιστον εξάρτησης και να ελαττώσουν την απόδοση του αθλητή. Μειώνουν επίσης το χρόνο αντίδρασης αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο ατυχήματος. Για τους λόγους αυτούς η χρήση τους θα πρέπει να αποφεύγεται στους αθλητές.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΥΠΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

ΑΛΚΟΟΛ (αιθανόλη)

Η κατανάλωση του αποτελεί παράβαση των κανονισμών anti-doping στα ακόλουθα αθλήματα σε υπέρβαση των κατωτέρο συγκεντρώσεων:

Στην εντός συναγωνισμού περίοδο, ανιχνεύεται με εξέταση αίματος κα αλκοτέστ.

Β-ΑΝΑΣΤΟΛΕΙΣ

Παραδείγματα ουσιών : Προπρανολόλη, μετοπρολόλη, ακετοβουτολόλη. Ο εντοπισμός τους συνιστά παράβαση των κανονισμών anti-doping στα ακόλουθα αθλήματα στην εντός συναγωνισμού περίοδο:

ΔΙΟΥΡΗΤΙΚΑ

Παραδείγματα ουσιών : Υδροχλωροθειαζίδια, φουροσεμίδη, σπειρονολακτόνη. Απαγορεύονται στην εντός και εκτός συναγωνισμού περίοδο. Στα ακόλουθα αθλήματα όπου η απώλεια βάρους παίζει καθοριστικό ρόλο στην απόδοση, καμία παράβαση δεν δικαιολογείται.

ΤΟΠΙΚΑ ΑΝΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΗ

Χρησιμοποιούνται για να καλύψουν τις εκδηλώσεις μιας σωματικής κάκωσης και να επιτρέψουν στον αθλητή να λάβει μέρος ή να συνεχίσει έναν αγώνα. Μια τέτοια χορήγηση μπορεί να θεωρηθεί "έμμεσο doping" και να έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα στην υγεία του αθλητή, αφού η αναστολή της εκδήλωσης του πόνου μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της κάκωσης. Στα κορτικοστεροειδή επιτρέπεται η ωτική, δερματική, αναπνευστική, ρινική και οφθαλμική χορήγηση.

 

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ DOPING

 

ΔΙΕΓΕΡΤΙΚΑ

Αμφεταμίνες

Προκαλούν κατάσταση εγρήγορσης, αϋπνία, αύξηση της ικανότητας προσοχής, υποκειμενική αίσθηση ότι τα ερεθίσματα είναι εντονότερα, ικανότητα αντίληψης περισσοτέρων ερεθισμάτων στη μονάδα του χρόνου και επιτάχυνση της εκτέλεσης πνευματικής εργασίας. Ιδιαίτερο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζει η επίδρασή τους στην εμφάνιση της κόπωσης. Γενικά η διάρκεια της ικανοποιητικής απόδοσης, πριν από την εμφάνιση της κόπωσης, επιμηκύνεται αλλά και η εκδήλωση της κόπωσης αναστέλλεται τουλάχιστον εν μέρει. Πιστεύεται ότι επηρεάζουν θετικά την απόδοση των αθλητών. Η δράση όμως αυτή δεν είναι σταθερή και αναστέλλεται μετά από επανειλημμένη χρήση ή μετά από λήψη μεγάλης δόσης. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις η χρήση τους ακολουθείται σχεδόν πάντοτε από κατάθλιψη και αίσθημα κόπωσης. Έτσι παρά το γεγονός ότι ένας αριθμός μελετών παρουσιάζουν τις αμφεταμίνες ως φάρμακα που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την απόδοση ενός αθλητή, εν τούτοις η άποψη αυτή δεν έχει μέχρι σήμερα γίνει αποδεκτή, αλλά ούτε και επαρκώς επιστημονικά τεκμηριωθεί.

Οι αμφεταμίνες προκαλούν επίσης σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες τόσο από το καρδιοκυκλοφορικό όσο και από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Σπουδαιότερη, η εμφάνιση ψυχικής εξάρτησης και αντοχής. Ο κυριότερος όμως κίνδυνος από τη χρήση τους είναι η αναστολή της εμφάνισης της κόπωσης που έχει σαν αποτέλεσμα ο αθλητής να ξεπερνάει τα φυσικά όρια αντοχής του και να οδηγείται σε κατάσταση πλήρους εξάντλησης που να καταλήξει και σε θάνατο. Ο αθλητής εξ άλλου που βρίσκεται υπό την επήρεια αμφεταμινών είναι περισσότερο εχθρικός και επιθετικός προς τον ή τους αντιπάλους, με αποτέλεσμα στα αγωνίσματα που ο αθλητής έρχεται σε άμεση αντιπαράθεση με τον αντίπαλο να υπάρχει, λόγω της επιθετικότητας, ο κίνδυνος πρόκλησης κάποιας σωματικής βλάβης στον αντίπαλο.

Εφεδρίνη

Η χρήση εφεδρίνης επιφέρει αύξηση του παλμού και της ροής του αίματος. Επίσης μετά από χορήγησή τους σε αθλητές παρατηρείται υψηλή συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα, καθώς και βρογχοδιαστολή. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν στους αθλητές, είναι ανορεξία, ταχυκαρδία και υπέρταση.

Καφεϊνη

Η καφεϊνη είναι ένα ισχυρό διεγερτικό του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος που εμφανίζει και διουρητική δράση. Επηρεάζει επίσης το μεταβολισμό των λιπών . Σε συνήθεις συγκεντρώσεις στο αίμα, δηλαδή σε συγκεντρώσεις που μπορεί να ανευρεθούν σ’ ένα βαρύ πότη καφέ δεν επηρεάζει την αθλητική απόδοση. Σε ψηλές όμως συγκεντρώσεις έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την απόδοση ενός αθλητή κατά την παρατεταμένη εξαντλητική άσκηση, καθώς επίσης ότι ελαττώνει το υποκειμενικό αίσθημα προσπάθειας. Για το λόγο αυτό και επειδή καφεϊνη μπορεί να βρεθεί στα ούρα οιουδήποτε αθλητή, η καφεϊνη είναι η μόνη ουσία από τον κατάλογο των απαγορευμένων ουσιών που για τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος δεν αρκεί η ανίχνευσή της, αλλά και ο ποσοτικός προσδιορισμός της στα ούρα. Ένοχη συγκέντρωση θεωρείται πάνω από 15 μg/ml.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ

Η χρήση τους τα τελευταία χρόνια έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί, αφ’ ενός μεν λόγω των σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών, -σπουδαιότερη των οποίων είναι η ψυχική ή/ και σωματική εξάρτηση καθώς και η ανοχή- που μπορεί να προκαλέσουν, αφ’ ετέρου δε λόγω του ότι η χρήση τους εμπίπτει στις διατάξεις της Νομοθεσίας "περί ναρκωτικών" που οι παραβάτες της τιμωρούνται οπωσδήποτε αυστηρότερα από τους παραβάτες της νομοθεσίας "περί doping". Θεωρείται εξ’ άλλου απίθανο ένας γιατρός να προσπαθήσει να συγκαλύψει κάποιο σωματικό άλγος με χορήγηση πριν από τον αγώνα ενός ναρκωτικού αναλγητικού. Μελέτες επίσης που αφορούσαν τόσο τη χρήση κάνναβης, όσο και οινοπνεύματος απέτυχαν να αποδείξουν κάποια ευεργετική επίδραση στην απόδοση των αθλητών.

Η μορφίνη και οι σχετικές ουσίες προκαλούν διαταραχές του γαστρεντερικού και της καρδιάς, δημιουργούν εθισμό, ακόμα και θάνατο από καταστολή της αναπνοής.

ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ ΣΤΕΡΟΕΙΔΗ

Εμφανίζουν αρρενοποιητική δράση στις γυναίκες και προκαλούν την εμφάνιση ακμής, γενείου, μη ανατάξιμες αλλοιώσεις στη φωνή και σοβαρές διαταραχές στην έμμηνο ρύση. Στους άνδρες προκαλούν στειρότητα (από συρρίκνωση των όρχεων),διόγκωση του προστάτη, καθώς και γυναικομαστία. Και στα δυο φύλα εξ άλλου αυξάνουν τη συγκέντρωση της χοληστερόλης του αίματος με αποτέλεσμα να αυξάνουν τον κίνδυνο πρόκλησης καρδιοπαθειας. Ακόμα εμφανίζονται μώλωπες, εξανθήματα, αιμορραγίες στόματος/ μύτης και δυσκαμψία.

Η επίδραση των αναβολικών επί του σκελετού αφορά την προαγωγή της κατά μήκος αύξησης των οστών και την πρόωρη ωρίμανση τους, με αποτέλεσμα την αύξηση του αναστήματος των παιδιών, αλλά συγχρόνως και την πρόωρη σύγκλειση των επιφύσεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις γυναίκες η φαρμακολογική δράση των αναβολικών είναι περισσότερο εμφανής αλλά και περισσότερο επικίνδυνη.

Από τα αναβολικά όσα φέρουν αλκύλιο στον C17 διαταράσσουν την απεκκριτική λειτουργία του ήπατος με αποτέλεσμα τη χολόσταση και κατ’ επέκταση την εγκατάσταση χολοστατικού ίκτερου, ο χρόνος εμφάνισης του οποίου (από την έναρξη της λήψης των φαρμάκων) ποικίλλει και δεν φαίνεται να επηρεάζεται από το είδος και τη δόση του φαρμάκου. Μεγαλύτερη σημασία για του εμφάνιση του ικτέρου φαίνεται να έχουν η προδιάθεση του πάσχοντος και η λειτουργική κατάσταση του ήπατος. Ο ίκτερος παρέρχεται μετά τη διακοπή της λήψης των αναβολικών.

Η τεστοστερόνη χορηγούμενη από το στόμα γεν είναι δραστική διότι μεταβολίζεται γρήγορα στο ήπαρ, σε αντίθεση με τα συνθετικά αναβολικά στεροειδή που χορηγούνται από το στόμα. Τα περισσότερα από αυτά έχουν εκτός από το υδροξύλιο του C17 του στεροειδούς πυρήνα και ένα αλκύλιο –υποκαταστάτη- που επιβραδύνει την ταχύτητα μεταβολισμού του φαρμάκου στο ήπαρ. Αυτή η διαφοροποίηση στο μεταβολισμό που προκαλείται από τον υποκαταστάτη έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη τοξικότητα του φαρμάκου στο ήπαρ.

Σε ομάδα από 69 ασθενείς που έπαιρναν από το στόμα παράγωγα της τεστοστερόνης αλκυλιωμένα στον C17 (ανδρογόνα αναβολικά στεροειδή) παρατηρήθηκαν σε ποσοστό 80% διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας. Επίσης, παρατηρήθηκε ιστολογικά χολοστατικός ίκτερος, αλλά οι βλάβες αυτές ήταν καλοήθεις και ανατάξιμες. Ορισμένοι μόνο ασθενείς νόσησαν από πελίωση του ήπατος, χωρίς όμως συμπτώματα ηπατικής βλάβης κι από αυτούς λίγοι μόνο κατέληξαν από ηπατική ανεπάρκεια.

Τα τελευταία χρόνια υποστηρίζεται ότι τα αναβολικά έχουν άμεση σχέση με τον καρκίνο.

Η άποψη ότι τα ανδρογόνα αναβολικά στεροειδή "επάγουν" το μηχανισμό καρκινογένεσης και κυρίως περιπτώσεις ηπατοκυτταρικού καρκινώματος ενισχύεται αφ’ ενός μεν από πολλές επιδημιολογικές έρευνες, αφ’ ετέρου δε από μελέτες σε πειραματόζωα που αποδεικνύουν ότι ένα "ανδρογονικό περιβάλλον" σε ένα υπόστρωμα υγιούς ήπατος προδιαθέτει την ανάπτυξη καρκινώματος. Έτσι σε άτομα πριν από την εφηβεία, καθώς επίσης και σε ποντίκια στελεχών CH3, CbA που έχουν μια αυξημένη πιθανότητα "αυθόρμητης" καρκινογένεσης στο ήπαρ, το νεόπλασμα είναι 3 ή 6 φορές πιο κοινό στους άρρενες. Πειραματικές επί πλέον παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι ενέσεις τεστοστερόνης σε θηλυκά ποντίκια αυτού του είδους αυξάνουν την επιρρέπεια σε καρκινογένεση ήπατος, όπως επίσης ότι ο ευνουχισμός των αρρένων ποντικιών ελαττώνει τη συχνότητα ηπατωμάτων από 33,8% σε 11,4%. Σε περιπτώσεις που αναφέρονται "χημικώς επαγόμενα" καρκινώματα, σε ποντίκια, ο αριθμός των όγκων, καθώς επίσης και ο βαθμός διαφοροποίησης, αυξάνονται με τη χορήγηση τεστοστερόνης, ενώ ο ευνουχισμός προσφέρει κάποια προστασία.

Στη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρονται πολλές ακόμη περιπτώσεις που δείχνουν τη σχέση των αναβολικών στεροειδών με τον καρκίνο. Ο Bernstein και οι συνεργάτες του (1971) περιέγραψαν ένα περιστατικό ηπατοκυτταρικού καρκινώματος σε ασθενή με αναιμία Fanconi που έπαιρνε οξυμεθολόνη. Ανακοινώθηκαν επίσης περιστατικά καρκίνου του ήπατος σε ασθενείς με απλαστική αναιμία που έπαιρναν ανδρογόνα (Johnson 1972, Guy και Auslander 1973). Ο καρκίνος αυτός ήταν ένα καλά διαφοροποιημένο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα και εμφανίστηκε στο ήπαρ των ασθενών που δεν υπέφεραν από προηγούμενη ηπατική νόσο. Άλλα περιστατικά ηπατοκυτταρικού καρκινώματος έχουν αναφερθεί επίσης σε ασθενείς που έπαιρναν αναβολικά ανδρογόνα στεροειδή για άλλες νόσους, πλην της απλαστικής αναιμίας, όπως κρυψορχία, υπολειτουργία υπόφυσης, παροξυσμική νυχτερινή αιμοσφαιρινουρία κτλ. Παράγοντες που θα μπορούσαν να προδιαθέσουν τους ασθενείς στη δημιουργία καρκίνου του ήπατος, όπως κίρρωση του ήπατος, αιμοσιδήρωση ή ηπατίτιδα μετά από μετάγγιση, απουσίαζαν από όλα τα αναφερθέντα περιστατικά.

Η εξέλιξη των νεοπλασμάτων αυτών δυνατόν να είναι αργή. Ακόμη και με συνεχή χορήγηση ανδρογόνων, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι νεοπλασίες αυτές είναι κακοήθεις.

Στο Annals of Internal Medicine (Jan.1984) αναφέρεται περιστατικό θανάτου από καρκίνο του ήπατος ενός 26χρονου αθλητή, ο οποίος ήταν μεν υγιής αλλά επί 4 χρόνια έπαιρνε στεροειδή από το στόμα για να αυξήσει τη μυϊκή του δύναμη (Zyrer 1984). Ακόμα αναφέρετε η περίπτωση ενός 38χρονου αθλητή που επί αρκετά χρόνια έκανε ενέσεις μεθανδροστενολόνης, ενώ έπαιρνε και άλλα αναβολικά από το στόμα. Στον αθλητή αυτό αναπτύχθηκε όγκος του Wilms, που παρατηρείται κυρίως στα παιδιά και σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις στους ενήλικες.

Ο Schmid του Ινστιτούτου της Αθλητικής στην Πράγα (Taylor, 1979) σε μια εξαιρετικά εκτεταμένη εργασία του προσπάθησε να συσχετίσει θετικά ή αρνητικά κάθε είδους αθλητική δραστηριότητα με την καρκινογένεση , μελέτησε δε τις αιτίες θανάτου σε 780 αθλητές και διαπίστωσε ότι οι 218 από αυτούς (δηλαδή ποσοστό 27,9%), πέθαναν από καρκίνο. Το ποσοστό αυτό είναι κατά πολύ υψηλότερο σε σύγκριση με το ποσοστό θανάτων από καρκίνο που παρατηρήθηκε στον υπόλοιπο συνολικό μη αθλητικό πληθυσμό της Τσεχοσλοβακίας, καθώς επίσης και από το 20-22% που δείχνουν οι στατιστικές σ’ όλο τον κόσμο. Επίσης, στην ίδια μελέτη αναφέρεται ότι το 1929 οι αθλητές που πέθαιναν από καρκίνο ανέρχονταν σε ποσοστό 9%, ενώ το 1973 το ποσοστό αυξήθηκε σε 28%.

Η καρκινογένεση, βεβαίως είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο και ο συλλογισμός, ότι το 1929 οι αθλητές δεν χρησιμοποιούσαν αναβολικά, γι’ αυτό δεν πέθαιναν τόσο συχνά από καρκίνο, ενώ το 1973 που τα χρησιμοποιούσαν το ποσοστό τους αυξήθηκε, δεν μπορεί να είναι απόλυτος. Τα στοιχεία όμως αυτά θα μπορούσαν να είναι ενδεικτικά.

Ερευνάται ακόμη κατά πόσο η αθλητικά δραστηριότητα και ο ανταγωνισμός επιδρούν στον ανθρώπινο μεταβολισμό και στη λειτουργία του και προάγουν την ανάπτυξη όγκων μέσω ομοιοστατικών διαταραχών, διαταραχών του ισοζυγίου υγρών και ηλεκτρολυτών καθώς και μεταβολικών διαταραχών. Ορισμένοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η έντονη φυσική άσκηση και μυϊκή προσπάθεια καθυστερούν την έναρξη και την ανάπτυξη των όγκων εξ΄ αιτίας της πλούσιας κατά την άσκηση οξυγόνωση των ιστών και ότι έτσι παρεμποδίζεται η εξαλλαγή των καλοήθων όγκων, ενώ άλλοι ερευνητές πιστεύουν ότι η καθυστέρηση ηή η παρεμπόδιση της ανάπτυξης όγκων οφείλεται στην ισταμίνη που παράγεται κατά την άσκηση. Επακόλουθο αυτών των ισχυρισμών φαίνεται να είναι το γεγονός ότι οποιαδήποτε διαταραχή της κυτταρικής αναπνοής , εξ’ αιτίας έλλειψης οξυγόνου, μπορεί να προκαλέσει καρκινογένεση. Και αυτό διότι υποστηρίζεται ότι η διαταραχή της οξυγόνωσης των ιστών οδηγεί σε αποικοδόμηση των νουκλεϊκών οξέων (DNA και RNA) και στην έναρξη, μ’ αυτό τον τρόπο, της ενεργοποίησης των ογκογόνων γονιδίων. Το σώμα έχει ένα πολύ ευαίσθητο ισοζύγιο πυρηνικού υλικού, το οποίο πολλοί παράγοντες μπορούν να το διαταράξουν, ένας απ’ αυτούς δε είναι τα αναβολικά στεροειδή.

ΠΕΠΤΙΔΙΚΕΣ ΟΡΜΟΝΕΣ

Μετά τη χορήγηση της Χοριονικής Γοναδοτροπίνης προκαλείται διέγερση της παραγωγής Τ (testosterone) και Ε (epitestosterone). Ωστόσο δημιουργούνται και παρενέργειες όπως είναι οι κεφαλαλγίες, οι μεταβολές στη διάθεση των αθλητών, κατάθλιψη και τέλος η δημιουργία οιδήματος.

Η αυξητική ορμόνη είναι ένα πολυπεπτίδιο που εκκρίνεται από τον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης και είναι απαραίτητη για την σωματική ανάπτυξη του ανθρώπου. Ο ρυθμός έκκρισής της και ως εκ τούτου οι φυσιολογικές συγκεντρώσεις τους στο αίμα υφίστανται αξιόλογες διακυμάνσεις κατά τη διάρκεια του 24ώρου επηρεαζόμενες από τη διατροφή, τη μυϊκή εργασία, τη στάθμη διαφόρων ορμονών, τη συγκέντρωση του σακχάρου στο αίμα, το stress και από διάφορα φάρμακα, όπως το L-dopa και τους αναβολείς των β-υποδοχέων. Ο χρόνος ημίσειας ζωής της είναι πολύ μικρός, δρα δε δια μέσου άλλων πεπτιδίων –των σωματομεδινών- που συντίθεται στο ήπαρ.

Οι ενέργειες που προσέλκυσαν το ενδιαφέρον των αθλητών είναι η διέγερση της σύνθεσης πρωτεϊνών, η επιτάχυνση αποικοδόμησης του λίπους και η αύξηση του σακχάρου του αίματος που προκαλεί. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία επίσημη μελέτη που να αποδεικνύει κάποια ευεργητική επίδραση στην απόδοση των αθλητών αλλά και οι ενέργειες από την εξωγενή χορήγησή της σε ενήλικες είναι άγνωστες.

Οι διαθέσιμες σήμερα στην αγορά ποσότητες είναι περιορισμένες και η τιμή της πολύ ακριβή, αφού η μόνη πηγή λήψης της είναι οι υποφύσεις από πτωματικό υλικό. Σύντομα όμως ελπίζεται ότι βιοτεχνολογία θα μπορούσε να προσφέρει επαρκείς ποσότητες στην αγορά. Έτσι η προμήθειά της θεωρείται δύσκολη αφού το κύκλωμα κυκλοφορίας της παραμένει ακόμα μεταξύ των παιδιάτρων-ενδοκρινολόγων, θεωρείται δε απίθανο για έναν αθλητή να μπορεί να διαθέσει 100$ για μια δόση αυξητικής ορμόνης.

Η ερυθροποιητίνη (ΕΡΟ) και τα ανάλογά της (r-HuEpo) αυξάνουν την απόδοση των αθλητών κατά 20% με αύξηση της μεταφοράς οξυγόνου. Ακόμα επηρεάζουν την ερυθροποίηση (δηλαδή τον αιματοκρίτη, την αιμοσφαιρίνη, τα δικτυοερυθροκύτταρα, καθώς και την μορφή και το μέγεθος των ερυθροκυττάρων). Έχουν μικρό χρόνο ημιζωής αλλά μεγάλη διάρκεια δράσης. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν είναι θρομβολυτικές περιπλοκές εξ’ αιτίας του υψηλού ιξώδους και της αυξημένης δραστικότητας των αιμοπεταλίων. Επίσης η αύξηση δυσλειτουργιών του μυελού και η υπερφόρτωση σιδήρου από ταυτόχρονη χρηση συμπληρωμάτων σιδήρου είναι πιθανή.

ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΗ

Έλκη στομάχου και δωδεκαδακτύλου, με αιμορραγίες και διάτρηση μπορούν να εμφανιστούν μετά από την χρήση κορτικοστεροειδών. Οίδημα, κίνδυνος για διαβήτη και κατάγματα, καταβολισμός μυών, ψυχικες διαταραχές με παραλήρημα, βραδύτητα επούλωσης τραυμάτων, λοιμώξεις, εμφάνιση ιογενών νοσημάτων (ανεμοευλογιά, έρπης ζωστήρ), και επινεφριδιακή ανεπάρκεια (μπορεί να αποβεί θανατηφόρα σε περιπτώσεις απότομης διακοπής της θεραπείας) είναι μερικα ακόμα συμπτώματα που μπορεί να προκαλέσει η κατανάλωση τους.

ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΣΥΣΚΕΥΕΣ

Προκαλούν ρήξη των τενόντων και μυϊκή απονεύρωση, μόνιμες μυϊκές συσπάσεις και επιπολής φλεβίτιδα.

ΜΕΤΑΓΓΙΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ

(Αφαίμαξη περίπου ενός λίτρου, απομόνωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων και επαναχορήγηση 3 εβδομάδες ως 1 μήνα πριν από τον αγώνα). Αυτή η τεχνική, που δεν έχει μελετηθεί σε βάθος, μπορεί να προκαλέσει σηψαιμία, εμβολή αέρα, εγκεφαλική θρόμβωση, αιμόλυση, ίκτερο και ηπατίτιδα.

Βιβλιογραφία

  1. AMERICAN COLLEGE OF SPORTS MEDICINE (1976) Position stand on weight loss in wrestlers. Med. Sci. Sports. 8, 1.
  2. AMERICAN COLLEGE OF SPORTS MEDICINE (1982) Position statement on the use of alcohol in Sports. Med Sci.Sports 14, 9.
  3. BAΡΩΝΟΣ Δ.Δ. (1976) Ιατρική Φαρμακολογία. Παρισιάνος, Αθήνα.
  4. CHANDLER J.V. and BLAIR S.N. (1980) The effect of amphetamines on selected physiological components related to athletic success. Med. Sci. Sprorts Exercise 12, 65.
  5. COOPER D.L. (1972). Drugs and the athlete. J.A.M.A. 221, 1007.
  6. DELBEKE F.T. and DEBACKERE M. (1984) Caffeine: Use and aduse in sports. Int. J. Sports Med. 5, 179.
  7. EDITORIAL (1976) Beta-adrenergic blockage and anxiety. Lancet, 2, 611.
  8. FORDTRAN J.S. and SALTIN B. (1967) Gastric emtying and intestinal absorption during prolonged severe exercise. J. Appl. Physiol. 23, 331.
  9. GOLDMAN B., KLATZ R. and GILMAN A. (1980). The Pharmacological Basis of Therapeutics. Macmillan Publ., New York.
  10. KEUL J. (1978) Sport und pharmaka . Dtsch. Med. Wochenchr 103, 1813.
  11. MOFENSON, H.S. and GREENSHER, J... (1980) Drugs in sports . N.Y. State J. Med. 80, 57.
  12. NORET A. (1981) Le Dopage. Vigot, Paris.
  13. OSEID S. (1984) Doping and athletes- Prevention and counseling. J. Allergy Clin. Immunol. 73, 735.
  14. PERCY, E.C. (1984) : Are athletes playing with drugs ? Resident and Staff Physician 30 (12) 21 PC.
  15. ZURER, P.S. (1984) Drugs in sports. Chem. Eng. News, 62, 69.
  16. ROWELL L.B. (1974). Human cardiovascular adjustments to exercise and thermal stress. Physiol. Rev 54, 75.
  17. RYAN A.J. (1984) Causes and remedies for drug misuse and abuse by athlets. J.A.M.A. 252, 517.
  18. SWEENEY G.D. (1981). Drugs-some basic basic concepts. Med. Sci. Sports 13, 247.

Εργασία που παρουσιάστηκε από τη φοιτήτρια Μουστογιάννη Ειρήνη, με ΑΜ 200200394
στα πλαίσια του κατ'επιλογήν μαθήματος της Πειραματικής Εμβρυολογίας
Υπεύθυνη μαθήματος : Ρωξάνη Αγγελοπούλου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Εργαστήριο Ιστολογίας και Εμβρυολογίας
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στον ιστότοπο του μαθήματος της Πειραματικής Εμβρυολογίας: http://www.med.uoa.gr/expembr/
Τελευταία αναθεώρηση : 1/7/2006

Πνευματικά δικαιώματα © 2008 - Ασκληπιακό Πάρκο Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών - Πιλοτική εφαρμογή - Ανάληψη ευθυνών
Επιστροφή στην αρχική σελίδα  -  Επικοινωνία


Σας παρακαλούμε να απαντήσετε στο απλό ερώτημα "Θα συνιστούσατε στους φίλους σας και στους γνωστούς σας να επισκεφτούν την Πύλη και να διαβάσουν το συγκεκριμένο κείμενο;" Η απλή αυτή ερώτηση (Business Week, Lanuary 20, 2006 - quoting a Harvard Business Review article) μπορεί να καταδείξει την απήχηση της συγκεκριμένης ιστοσελίδας, σχετικά με το αν επιτελεί το έργο για το οποίο έχει σχεδιαστεί. Βαθμολογήστε στην κλίμακα από 0 εώς 10. Η βαθμολογία σας θα καταχωρηθεί αυτομάτως.