“Καλώς ορίσατε στο Περιοδικό Βασίλειο . Τούτος ο τόπος είναι μια χώρα της φαντασίας, αλλά βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα απ όσο ακούγεται. Είναι το βασίλειο των χημικών στοιχείων , των ουσιών από τις οποίες είναι κατασκευασμένο κάθε τι που μας περιβάλλει .…Αυτά τα στοιχεία είναι η βάση του αέρα , των ωκεανών ,της ίδιας της Γης. Στεκόμαστε πάνω τους , τα τρώμε ,τα στοιχεία είμαστε εμείς.”

Από το βιβλίο « Το Περιοδικό Βασίλειο » του Πήτερ Άτκινς

1. Ηλεκτρονική Βάση του περιοδικού πίνακα

Η περιοδική επανάληψη της ηλεκτρονικής διαμόρφωσης των ηλεκτρονίων σθένους με την αύξηση του ατομικού αριθμού, είναι καθοριστική για την χημική συμπεριφορά των στοιχείων δεδομένου ότι στοιχεία με ανάλογη ηλεκτρονική διαμόρφωση των ηλεκτρονίων σθένους έχουν και ανάλογες χημικές ιδιότητες.

Στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων (μακρά μορφή) οι κάθετες στήλες οι οποίες αριθμούνται από το 1 – 18, ονομάζονται οικογένεια ή ομάδα και αποτελούνται από στοιχεία με ανάλογες ηλεκτρονικές διαμορφώσεις των ηλεκτρονίων σθένους, άρα και ανάλογες χημικές ιδιότητες.

Οι οριζόντιες σειρές ονομάζονται περίοδοι και περιλαμβάνουν:

• η 1η 2 στοιχεία
• η 2η και 3η από 8 στοιχεία
• η 4η και 5η από 18 στοιχεία
• η 6η 32 στοιχεία και
• η 7η 30 στοιχεία με μέγιστη τιμή 32

Με βάση το είδος των ηλεκτρονίων σθένους ο περιοδικός πίνακας διαιρείται στους τομείς s, p, d, f

Ο τομέας s (δομές ns^1-2) περιλαμβάνει τις ομάδες 1 (αλκαλίων) και 2 (αλκαλικών γαιών) και χαρακτηρίζεται από την εύκολη αποβολή των ηλεκτρονίων σθένους (αριθμοί οξειδώσεως +1 και +2 αντίστοιχα). Το στοιχείο Η τοποθετείται στην ομάδα 1 λόγω ηλεκτρονικής διαμόρφωσης αλλά οι ιδιότητές του είναι διαφορετικές από τις ιδιότητες των στοιχείων των αλκαλίων. Αντίθετα το He παρά το γεγονός ότι από πλευράς ηλεκτρονικής διαμόρφωσης ανήκει στην ομάδα 2, λόγω ιδιοτήτων τοποθετείται στην ομάδα 18 των ευγενών αερίων.

Ο τομέας p (δομές ns², np^1-6) περιλαμβάνει τις ομάδες 13 (Βορίου), 14 (΄Άνθρακα), 15 (Αζώτου), 16 (Οξυγόνου), 17 (Αλογόνων) και 18 (Ευγενών αερίων). ΄Έχουν την τάση να αντιδράσουν με αποβολή ηλεκτρονίων (αριθμοί οξειδώσεως +3 έως +7 αντίστοιχα) πλην των ευγενών αερίων τα οποία λόγω σταθερής ηλεκτρονικής διαμόρφωσης (ns², np⁶) είναι σε μεγάλο βαθμό αδρανή. Τα στοιχεία των ομάδων 15, 16, και 17 δρουν επί πλέον και ως δέκτες ηλεκτρονίων (αριθμοί οξειδώσεως –3, -2, και -1 αντίστοιχα).

Ο τομέας d (δομές (n-1I)d^1-10, ns^1-2) περιλαμβάνει τα στοιχεία μεταπτώσεως (ομάδες 3-12) τα οποία κατά τις αντιδράσεις αποβάλλουν ηλεκτρόνια και εμφανίζουν θετικούς αριθμούς οξειδώσεως. Στα στοιχεία μεταπτώσεως υπάρχουν ομοιότητες στις ιδιότητες γειτονικών στοιχείων της ίδιας περιόδου λόγω κοινής ηλεκτρονικής διαμόρφωσης της ηλεκτρονικής στιβάδας.

Για τον ίδιο λόγο οι λανθανίδες και οι ακτινίδες (ομάδα 3) οι οποίες ανήκουν στον τομέα f παρουσιάζουν εντυπωσιακές ομοιότητες των ιδιοτήτων των στοιχείων που τις αποτελούν.

2. Μέγεθος Ατόμων

Τα όρια στα οποία επεκτείνεται το ηλεκτρονικό νέφος των ατόμων είναι ασαφή και καθορίζονται από τις ελκτικές δυνάμεις που ασκεί το δραστικό φορτίο του πυρήνα στα πλέον απομακρυσμένα ηλεκτρόνια. Εάν θεωρήσουμε το άτομο ως μια σφαίρα, τότε μέτρο του σχετικού μεγέθους των ατόμων αποτελεί η ατομική ακτίνα, δηλαδή η απόσταση από τον πυρήνα στην οποία βρίσκεται πλέον του 95% του ηλεκτρονικού νέφους (ακτίνα ελευθέρου ατόμου).

Είναι προφανές ότι ανάλογα με το είδος του δεσμού ή το σύστημα κρυστάλλωσης μίας ένωσης στην οποία συμμετέχει και γενικότερα ανάλογα με τις συνθήκες μέτρησης (πυκνότητα, θερμοκρασία) η ακτίνα ενός ατόμου μεταβάλλεται. Γι΄ αυτό οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται η μέτρηση πρέπει να είναι καθορισμένες. Ανάλογα με το είδος του δεσμού που συνδέει τα άτομα διακρίνουμε διαφόρων ειδών ακτίνες.

Ομοιοπολική ακτίνα, είναι το μισό της απόστασης που μπορούν να πλησιάσουν οι πυρήνες δυο ομοίων ατόμων που συνδέονται ομοιοπολικά με απλό δεσμό.

Ακτίνα Van Der Waals, είναι το μισό της απόστασης που μπορούν να πλησιάσουν οι πυρήνες δυο ομοίων ατόμων που συνδέονται με δυνάμεις Van Der Waals.

Μεταλλική ακτίνα, είναι το μισό της απόστασης που μπορούν να πλησιάσουν οι πυρήνες δυο ομοίων ατόμων μετάλλων στοιχείων στο μεταλλικό πλέγμα.

Το μέγεθος των ατόμων είναι περιοδική συνάρτηση του ατομικού τους αριθμού και επηρεάζεται από τις αλληλεπιδράσεις τόσο μεταξύ πυρήνα και ηλεκτρονίων όσο και μεταξύ των ηλεκτρονίων δηλαδή από τις τιμές Z*, n* και l.

Γενικά, με την αύξηση του ατομικού αριθμού το μέγεθος των ατόμων κατά μήκος μιας περιόδου του περιοδικού πίνακα ελαττώνεται, ενώ αντίθετα κατά μήκος μιας ομάδας αυξάνεται.

Κατά μήκος μιας ομάδας του περιοδικού πίνακα το δραστικό πυρηνικό φορτίο Ζ* αυξάνεται (ή μένει σταθερό) με την αύξηση του ατομικού αριθμού.

Η ταυτόχρονη όμως αύξηση του δραστικού κύριου κβαντικού αριθμού n* των ηλεκτρονίων σθένους κυριαρχεί και έχει ως τελικό αποτέλεσμα την αύξηση της απόστασης των ηλεκτρονίων σθένους από τον πυρήνα και κατά συνέπεια την αύξηση του μεγέθους των ατόμων προς αυτή την κατεύθυνση.

Κατά μήκος μιας περιόδου ο δραστικός κύριος κβαντικός αριθμός n* των ηλεκτρονίων σθένους, παραμένει σταθερός. Η παράλληλη όμως με την αύξηση του ατομικού αριθμού, αύξηση του δραστικού πυρηνικού φορτίου Z*, οδηγεί σε αύξηση των ελκτικών δυνάμεων του πυρήνα στα ηλεκτρόνια σθένους με αποτέλεσμα την ελάττωση του μεγέθους των ατόμων κατά την κατεύθυνση αυτή.

Ο ρυθμός μείωσης του μεγέθους των ατόμων κατά μήκος μιας περιόδου ελαττώνεται με την αύξηση του ατομικού αριθμού λόγω του φαινομένου της προάσπισης. Το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα σημαντικό στις σειρές των στοιχείων μεταπτώσεως όπου η συνεχής προσθήκη ηλεκτρονίων σε εσωτερικά (n-1)d τροχιακά αυξάνει την προάσπιση στα ns ηλεκτρόνια σθένους και περιορίζει την ελκτική επίδραση του πυρήνα. Προς τα τελευταία στοιχεία μεταπτώσεως κάθε σειράς η αύξηση της προάσπισης είναι τέτοια που επιτρέπει και αύξηση του μεγέθους των ατόμων.

Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στα στοιχεία των λανθανιδών και οφείλεται στην παράλληλη με την αύξηση του ατομικού αριθμού, αύξηση της προστασίας που ασκούν τα 4f τροχιακά στα 6s τροχιακά των ηλεκτρονίων σθένους. Το φαινόμενο ονομάζεται λανθανιδική συστολή και εμφανίζεται με μικρότερη ένταση από ότι στα στοιχεία μεταπτώσεως εξ αιτίας του γεγονότος ότι τα f τροχιακά είναι διάχυτα και ασκούν περιορισμένη προστασία. Στην λανθανιδική συστολή οφείλεται τα γεγονός ότι το μέγεθος των ατόμων της ίδιας ομάδας της δεύτερης και τρίτης σειράς των στοιχείων μεταπτώσεως είναι περίπου ίσο.

Για τον πειραματικό προσδιορισμό της ακτίνας των ατόμων χρησιμοποιούνται για μεν τα αέρια φασματοσκοπικές μέθοδοι, για δε τα στερεά περίθλαση ακτίνων Χ. Για τον υπολογισμό της ακτίνας ενός ελευθέρου ατόμου χρησιμοποιείται η σχέση:

         n^*2

r = ——— • a_o

          Z^*

Όπου a_o = 53 pm (Ακτίνα Βοhr).

3. Μέγεθος ιόντων

Απόσπαση ηλεκτρονίων από ουδέτερο άτομο οδηγεί σε σχηματισμό θετικών ιόντων (κατιόντων) με μέγεθος μικρότερο από το μέγεθος το ατόμου από το οποίο προέρχονται. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ίδιος αριθμός πρωτονίων έλκει, στην περίπτωση των κατιόντων, μικρότερο αριθμό ηλεκτρονίων. Επομένως σε αυτή την περίπτωση οι δυνάμεις που ασκούνται στα ηλεκτρόνια σθένους είναι μεγαλύτερες ή με άλλη έκφραση το δραστικό πυρηνικό φορτίο αυξάνεται γιατί η προάσπιση των ηλεκτρονίων μειώνεται.

Προσθήκη ηλεκτρονίων σε ουδέτερο άτομο, οδηγεί σε σχηματισμό αρνητικών ιόντων (ανιόντων) με μέγεθος μεγαλύτερο από το μέγεθος του ατόμου από το οποίο προέρχονται. Σε αυτή την περίπτωση ο ίδίος αριθμός πρωτονίων έλκει μεγαλύτερο αριθμό ηλεκτρονίων. Επομένως οι ελκτικές δυνάμεις που ασκούνται στα πλέον απομακρυσμένα ηλεκτρόνια ελαττώνονται ή με άλλη έκφραση το δραστικό πυρηνικό φορτίο μειώνεται γιατί η προάσπιση των ηλεκτρονίων αυξάνεται.

Μεταξύ ισοηλεκτρονικών ή ισοηλεκτρονιακών ιόντων (ιόντων με ίσο αριθμό ηλεκτρονίων) μεγαλύτερο μέγεθος έχει το ιόν του στοιχείου με τον μικρότερο ατομικό αριθμό. Διότι σε αυτή την περίπτωση οι ελκτικές δυνάμεις είναι περισσότερο ασθενείς αφού μικρότερος αριθμός πρωτονίων (μικρότερο δραστικό πυρηνικό φορτίο) έλκει τον ίδιο αριθμό ηλεκτρονίων.

Το μέγεθος των ιόντων μεταβάλλεται περιοδικά με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους που μεταβάλλεται το μέγεθος των ατόμων των στοιχείων από τα οποία προέρχονται.

4. Ενέργεια ιονισμού

Ως ενέργεια ιονισμού ή ενέργεια πρώτου ιονισμού ορίζεται η ελάχιστη ενέργεια που απαιτείται για να απομακρύνει ένα ηλεκτρόνιο από απομονωμένο άτομο στην αέρια φάση και να προκύψει ιόν στην αέρια φάση. Η απόσπαση του ηλεκτρονίου από το άτομο απαιτεί την απορρόφηση ενέργειας (ΔΗ > Ο).

Ενέργεια δεύτερου ιονισμού είναι η ελάχιστη ενέργεια που απαιτείται για να απομακρύνει και δεύτερο ηλεκτρόνιο από το κατιόν που σχηματίσθηκε κατά τον πρώτο ιονισμό. Η ενέργεια δεύτερου ιονισμού έχει πάντα τιμή μεγαλύτερη της ενέργειας ιονισμού αφ΄ ενός γιατί στον πρώτο ιονισμό απομακρύνεται το πιο χαλαρά συγκρατημένο ηλεκτρόνιο, αφετέρου γιατί μετά την απομάκρυνση του ηλεκτρονίου αυξάνεται το δραστικό πυρηνικό φορτίο του ατόμου.

Η ενέργεια ιονισμού είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ενέργεια των τροχιακών, μεταβάλλεται περιοδικά με την αύξηση του ατομικού αριθμού και επηρεάζεται από τις αλληλεπιδράσεις τόσο μεταξύ πυρήνα και ηλεκτρονίων όσο και μεταξύ των ηλεκτρονίων. Γενικά με την αύξηση του ατομικού αριθμού Ζ η ενέργεια ιονισμού κατά μήκος μιας ομάδας του περιοδικού πίνακα μειώνεται, ενώ αντίθετα κατά μήκος μιας περιόδου αυξάνεται. Δηλαδή το αντίστροφο απ΄ότι συμβαίνει με το μέγεθος των ατόμων και για τους λόγους που αναπτύχθηκαν στο προηγούμενο κεφάλαιο.

Η αύξηση της ενέργειας ιονισμού κατά μήκος μιας περιόδου αντιστρέφεται στα στοιχεία της 13^ης και της 16^ης ομάδας του περιοδικού πίνακα. Στα στοιχεία της 13^ης ομάδας οφείλεται στο γεγονός ότι τα p τροχιακά διεισδύουν λιγότερο από τα s τροχιακά σε εσωτερικές στιβάδες και επομένως προστατεύονται περισσότερο από τις ελκτικές δυνάμεις του πυρήνα και απομακρύνονται ευκολότερα. Στα στοιχεία της 16^ης ομάδας, οφείλεται στην ηλεκτρονική διαμόρφωση των συμπληρωμένων κατά το ήμισυ p³ τροχιακών της 15^ης ομάδας η οποία της δίνει μια σχετική σταθερότητα και δεν ευνοεί την απόσπαση ηλεκτρονίων. Αντίθετα στα στοιχεία της 16^ης ομάδας η δομή p⁴ ευνοεί την απόσπαση ενός ηλεκτρονίου.

Στα στοιχεία μεταπτώσεως η αύξηση της ενέργειας ιονισμού με την αύξηση του ατομικού αριθμού κατά μήκος μιας περιόδου είναι μικρή διότι η συνεχής προσθήκη ηλεκτρονίων σε εσωτερικά (n-1)d τροχιακά, αυξάνει την προάσπιση στα ns τροχιακά και περιορίζει την ελκτική επίδραση του πυρήνα σε αυτά.

Για τον προσδιορισμό της ενέργειας ιονισμού χρησιμοποιούνται φασματοσκοπικές μέθοδοι ενώ για τον υπολογισμό της χρησιμοποιείται η σχέση:

         Ζ^*2

I = ——— • I_(H)

         n^*2

όπου Ι_(Η) = 13,6 eV (ενέργεια ιονισμού Υδρογόνου)

5. Ηλεκτρονική συγγένεια

Ως ηλεκτρονική συγγένεια ορίζεται η ενέργεια η οποία εκλύεται ή απορροφάται όταν ένα απομονωμένο άτομο στην αέρια φάση προσλάβει ένα επί πλέον ηλεκτρόνιο και σχηματίσει αρνητικό ιόν στην αέρια φάση.

Η έκλυση ή απορρόφηση ενέργειας για τον σχηματισμό του ιόντος καθορίζεται από το εάν οι ελκτικές δυνάμεις μεταξύ του πυρήνα του ατόμου και του προσλαμβανομένου ηλεκτρονίου, υπερισχύουν των απωστικών δυνάμεων μεταξύ των ηλεκτρονίων του ατόμου και του προσλαμβανόμενου ηλεκτρονίου αντίστοιχα.

Η πρόσληψη και δεύτερου ηλεκτρονίου από το αρνητικό ιόν που σχηματίσθηκε (δεύτερη ηλεκτρονική συγγένεια) απαιτεί πάντα προσφορά (απορρόφηση) ενέργειας για να ξεπερασθούν οι απωστικές δυνάμεις μεταξύ αρνητικού ιόντος και προσλαμβανόμενου ηλεκτρονίου.

Η ηλεκτρονική συγγένεια μεταβάλλεται περιοδικά με την αύξηση του ατομικού αριθμού με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους που μεταβάλλεται η ενέργεια ιονισμού.

Κατά μήκος μιας ομάδας του περιοδικού πίνακα κυριαρχεί η αύξηση της τιμής του n* η οποία μειώνει τις ελκτικές δυνάμεις του πυρήνα στο προσλαμβανόμενο ηλεκτρόνιο και ως εκ τούτου προκαλεί ελάττωση της ηλεκτρονικής συγγένειας ενός ατόμου, ενώ κατά μήκος μιας περιόδου η αύξηση του Ζ* αυξάνει τις ελκτικές δυνάμεις και προκαλεί αύξηση της ηλεκτρονικής συγγένειας ενός ατόμου.

Η αύξηση της ηλεκτρονικής συγγένειας κατά μήκος μιας περιόδου αντιστρέφεται κυρίως στα στοιχεία των ομάδων 2, 12 και 18 και λιγότερο στα στοιχεία των ομάδων 7 και 15 λόγω σταθερών ηλεκτρονικών διαμορφώσεων οι οποίες εμποδίζουν την πρόσληψη ηλεκτρονίου.

6. Ηλεκτραρνητικότητα

Τόσο η ενέργεια ιονισμού όσο και η ηλεκτρονική συγγένεια είναι μεγέθη τα οποία αναφέρονται σε άτομα τα οποία είναι απομονωμένα και βρίσκονται στην αέρια φάση. Η αναγκαιότητα ενός μεγέθους το οποίο να περιγράφει την τάση ενός στοιχείου να αποβάλλει, να προσλάβει, ή να συγκρατήσει ηλεκτρόνια κατά τις χημικές αντιδράσεις οδήγησε στην εισαγωγή του όρου ηλεκτραρνητικότητα.

Κατά τον Pauling ηλεκτραρνητικότητα είναι η τάση των ατόμων στα μόρια να έλκουν το ηλεκτρονικό νέφος. Ο Pauling σύνδεσε και μέτρησε την ηλεκτραρνητικότητα των ατόμων των στοιχείων με μετρήσεις των ενεργειών δεσμού των μορίων τους. Η ενέργεια δεσμού D_AB της ετεροπυρηνικής ένωσης ΑΒ που προκύπτει από την αντίδραση των ομοιοπυρηνικών μορίων ΑΑ κα ΒΒ είναι πάντοτε μεγαλύτερη κατά Δ_ΑΒ από το ημιάθροισμα των ενεργειών δεσμού D_AA και D_ΒΒ των μορίων ΑΑ και ΒΒ αντίστοιχα. Δηλαδή:

                  1

D_ΑΒ  =  ———  (D_AA + D_BB) + Δ_ΑΒ

                  2

Η διαφορά Δ_ΑΒ είναι ανάλογη του τετραγώνου της διαφοράς των ηλεκτραρνητικοτήτων Χ_Α και Χ_Β των στοιχείων Α και Β αντίστοιχα. Δηλαδή:

Δ_ΑΒ = C (Χ_Α – Χ_Β)².

Ο Pauling θεωρώντας αυθαίρετα ως 2,1 την τιμή της ηλεκτραρνητικότητας του Υδρογόνου και μετρώντας τις ενέργειες δεσμών διαφόρων ενώσεων υπολόγισε τις ηλεκτραρνητικότητες και διαμόρφωσε την πρώτη κλίμακα ηλεκτραρνητικότητας των στοιχείων.

Ακολούθησαν και άλλες κλίμακες ηλεκτραρνητικότητας οι οποίες οδηγούν σε διαφορετικές τιμές ηλεκτραρνητικότητας των στοιχείων, χωρίς όμως να διαταράσσουν την σειρά ηλεκτραρνητικότητας όπως ορίσθηκε από την κλίμακα του Pauling.

O Mulliken όρισε την ηλεκτραρνητικότητα ως το ημιάθροισμα της ενέργειας ιονισμού και την ηλεκτρονική συγγένεια ενός στοιχείου. Δηλαδή:

              1

X_M = ——— ( EI+HΣ)

              2

Οι τιμές της ηλεκτραρνητικότητας κατά Pauling (X_P) συνδέονται με τις τιμές κατά Mulliken (X_M) με τη σχέση:

Χ_P = 0,336 (X_M – 0,615)

Οι Allred και Rochow όρισαν την ηλεκτραρνητικότητα ως τον λόγο του Δραστικού πυρηνικού Ζ* προς το τετράγωνο της ομοιοπολικής ακτίνας (r). Δηλαδή:

                  3590 Z*

X_A-R = —————— + 0,744

                       r²

Και εδώ οι αριθμητικοί συντελεστές μετατρέπουν τις τιμές στην κλίμακα Pauling.

Η ηλεκτραρνητικότητα μεταβάλλεται στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους που μεταβάλλεται η ενέργεια ιονισμού και η ηλεκτρονική συγγένεια. Δηλαδή εμφανίζει περιοδικότητα και κατά μήκος μιας ομάδας του περιοδικού πίνακα ελαττώνεται με την αύξηση του ατομικού αριθμού, ενώ κατά μήκος μιας περιόδου αυξάνεται με την αύξησή του.

Στο άτομο ενός στοιχείου Μ η ηλεκτραρνητικότητα αυξάνεται με την αύξηση του αριθμού οξειδώσεως κατά το σχήμα :

< M^2- < M^- < M⁰ < M⁺ < M²⁺ <

ως αποτέλεσμα της αύξησης του δραστικού πυρηνικού φορτίου κατά την κατεύθυνση αύτη.

Στα υβριδοποιημένα ατομικά τροχιακά ενός ατόμου η ηλεκτραρνητικότητα αυξάνεται με την αύξηση του ποσοστού συμμετοχής του s τροχιακού σε αυτά κατά το σχήμα :

sp³ < sp² < sp

7. Αμέταλλα, μέταλλα και ημιμέταλλα στοιχεία

Στοιχεία με μεγάλη ενέργεια ιονισμού, μεγάλη ηλεκτρονική συγγένεια και μεγάλη ηλεκτραρνητικότητα χαρακτηρίζονται ως αμέταλλα στοιχεία και βρίσκονται στην πάνω και δεξιά πλευρά του περιοδικού πίνακα. Τα αμέταλλα στοιχεία δεν εμφανίζουν ηλεκτρική αγωγιμότητα.

Στοιχεία με μικρή ενέργεια ιονισμού, μικρή ηλεκτρονική συγγένεια και μικρή ηλεκτραρνητικότητα χαρακτηρίζονται ως μέταλλα στοιχεία και βρίσκονται κάτω και αριστερά στον περιοδικό πίνακα. Τα μέταλλα στοιχεία εμφανίζουν ηλεκτρική αγωγιμότητα η οποία ελαττώνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας.

Τα μέταλλα διαχωρίζονται από τα αμέταλλα από την διαγώνιο που περιλαμβάνει τα στοιχεία Β, Si, As, Τe, και At τα οποία μαζί με τα στοιχεία Ge, Sb και Po αποτελούν τα ημιμέταλλα στοιχεία ή μεταλλοειδή. Τα ημιμέταλλα στοιχεία χαρακτηρίζονται από μικρή ηλεκτρική αγωγιμότητα η οποία αυξάνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας.

Αλικαρίδης Φιλάρετος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Χημείας
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών
Τελευταία αναθεώρηση : 5/1/2008