Λύκος είναι σύνθετη νόσος αγνώστου αιτιολογίας. Είναι πιθανό να μην οφείλεται σε μια μόνο αιτία, αλλά μάλλον σε συνδυασμό γενετικών, περιβαλλοντικών και, ίσως ορμονικών παραγόντων που συνεργούν στην πρόκληση της νόσου . Η ακριβής αιτία ίσως να διαφέρει από τον ένα ασθενή στον άλλον. Οι επιστήμονες προοδεύουν στην κατανόηση της διαδικασίας που οδηγεί στο Λύκο, όπως περιγράφεται και στην ενότητα «Πρόσφατη Έρευνα» του εγχειριδίου. Η έρευνα υποδεικνύει ότι το γενετικό υπόστρωμα παίζει ένα σημαντικό ρόλο - εντούτοις δεν έχει αναγνωρισθεί συγκεκριμένο «γονίδιο Λύκου». Αντίθετα, φαίνεται ότι ποικίλα γονίδια ίσως αυξάνουν την προδιάθεση ενός ατόμου για τη νόσο.

Το γεγονός ότι ο Λύκος μπορεί να εμφανιστεί σε μέλη της ίδιας οικογένειας υποδηλώνει ότι η εκδήλωσή του έχει γενετική βάση. Επιπρόσθετα, μελέτες σε διδύμους έχουν δείξει ότι ο Λύκος είναι πολύ πιο πιθανό να προσβάλει δύο πανομοιότυπους διδύμους, που μοιράζονται ακριβώς τα ίδια ζεύγη γονιδίων, από ό,τι δύο διαφορετικούς διδύμους ή δύο άλλους απογόνους. Εντούτοις, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα γονίδια από μόνα τους δεν καθορίζουν ποιος θα εκδηλώσει Λύκο. Άλλοι παράγοντες πρέπει επίσης να παίζουν ρόλο. Μερικοί από τους παράγοντες που εξετάζουν οι επιστήμονες περιλαμβάνουν το ηλιακό φως, το άγχος, ορισμένα φάρμακα και λοιμώδεις παράγοντες, όπως τους ιούς. Ακόμη και αν κάποιος ιός ενεργοποιεί τη νόσο σε προδιατεθειμένα άτομα, ένας άνθρωπος δεν «κολλάει» Λύκο από έναν άλλον.

Στο Λύκο, το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού δε λειτουργεί φυσιολογικά. Το υγιές ανοσοποιητικό σύστημα παράγει ουσίες, τα αντισώματα, οι οποίες πολεμούν και καταστρέφουν ιούς, βακτήρια και άλλους ξένους παράγοντες που εισβάλλουν στον οργανισμό. Στο Λύκο, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα ενάντια στα ίδια τα υγιή κύτταρα και ιστούς του σώματος. Τα συγκεκριμένα αντισώματα, καλούμενα αυτοαντισώματα, συντελούν στη φλεγμονή διαφόρων οργάνων του σώματος, προκαλώντας βλάβη και μεταβάλλοντας τη λειτουργία των ιστών και των, οργάνων-στόχων. Επιπροσθέτως, ορισμένα ίσως, αυτοαντισώματα ενώνονται με ουσίες ιστών ή κυττάρων του ίδιου του οργανισμού, σχηματίζοντας μόρια που καλούνται ανοσοσυμπλέγματα. Η ανάπτυξη αυτών των ανοσοσυμπλεγμάτων στον οργανισμό συμβάλλει στη φλεγμονή και καταστροφή των ιστών των ασθενών με Λύκο. Οι ερευνητές δεν έχουν ακόμη κατανοήσει το σύνολο των παραγόντων που εμπλέκονται στη φλεγμονή και την ιστική βλάβη στο Λύκο και αυτό αποτελεί ενεργό πεδίο έρευνας.

Χ. Μ. Μουτσόπουλος
Καθηγητής και Διευθυντής Κλινικής και Εργαστηρίου Παθολογικής Φυσιολογίας
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών
Φ. Ν. Σκοπούλη
Καθηγήτρια Παθολογίας - Ανοσολογίας
Τμήμα Επιστήμης Διαιτολογίας - Διατροφής, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο
και Διευθύντρια Παθολογικής Κλινικής Ευρωκλινικής Αθηνών
Αθήνα 2002
Τελευταία αναθεώρηση : 1/1/2006