Πάρτε μαζί σας όλες τις εξετάσεις, ακτινογραφίες και το ιστορικό σας. Μη ξεχάσετε μετά να τα ξαναπάρετε. Δεν ανήκουν στο νοσοκομείο και είναι για σας βασικά έγγραφα. Εάν τα χρειαστείτε κάποτε, είναι πολύ δύσκολο να τα ξαναβρούν στο νοσοκομείο (εάν τα ξαναβρούν).

Ρωτήστε το όνομα: του Δ/του της κλινικής, του γιατρού του θαλάμου σας και προϊσταμένης. Πρέπει να δημιουργήσετε μια κάπως προσωπική σχέση.

Πρέπει να έχετε μαζί σας τα φάρμακα που παίρνετε τακτικά (διότι μπορεί να μην τα διαθέτει το νοσοκομείο αμέσως, επομένως πρέπει να έχετε περιθώριο για 2 ημέρες).

Γνωστοποιείστε αμέσως στο γιατρό και στην προϊσταμένη τα φάρμακα που παίρνετε, εκπλαγείτε όμως, εάν ο γιατρός σάς κόψει αρκετά από αυτά!).

Γνωστοποιείστε αμέσως στο γιατρό και στην προϊσταμένη:

• εάν έχετε διαβήτη
• εάν έχετε αιμορραγική διάθεση (απαγορεύονται τότε ενδομυϊκές ενέσεις)
• εάν έχετε περάσει θρόμβωση ή εμβολή
• οποιαδήποτε σοβαρή πάθηση υπάρχει εν ενεργεία (π.χ. έλκος γαστρεντερικού), ίσως ένα σημείωμα, διότι είναι δυνατόν, λόγω φόρτου εργασίας, ο γιατρός να σας εξέτασε άλλη ημέρα.
• εάν είστε αλλεργικός (και σε ποια ουσία ή τροφή)

Δεν θεωρούμε απαραίτητο να φέρνουν γεύματα οι συγγενείς. Το φαγητό των νοσοκομείων είναι πλέον πολύ καλό και εκτός αυτού, συχνά χρειάζεται ειδική δίαιτα την οποία παρέχει το νοσοκομείο. Φαγητά στα κομοδίνα ωφελούν μόνο τις κατσαρίδες των νοσοκομείων (ένας από τους λόγους που υπάρχουν είναι και αυτός).

Εάν έχετε ηλικία άνω των 50 ετών και πρέπει να παραμείνετε στο κρεβάτι, ιδιαίτερα δε θα υποστείτε επέμβαση, συζητήστε με τον γιατρό σας να ορίσει αναπνευστική γυμναστική που πρέπει να εφαρμοστεί από το φυσιοθεραπευτή του νοσοκομείου καθώς και πρόληψη θρομβώσεων.

Πρακτική αναπνευστική γυμναστική: ζητήστε ένα πλαστικό μπουκάλι από ορό, βάλτε νερό μέχρι τη μέση και φυσάτε μπουρμπουλήθρες με ένα καλαμάκι μέσα σε νερό, όσες μπορείτε περισσότερες, χωρίς δύναμη μεγάλη αλλά με διάρκεια (έτσι αναγκάζεστε μετά να πάρετε βαθιά εισπνοή). Επίσης, τα ελαφρά κτυπήματα στην πλάτη από μία αδελφή το πρωί ή από ένα δικό σας, βοηθούν την έξοδο εκκριμάτων από τους πνεύμονες.

Εάν το επιτρέψει ο γιατρός σας, προσπαθήστε να μην κάθεστε στο κρεβάτι, αλλά περπατάτε όσο μπορείτε περισσότερο (με καλό καιρό στον κήπο ή στο μπαλκόνι νοσοκομείου). Επίσης να τρώτε στο τραπέζι του θαλάμου και όχι στο κρεβάτι. Η παθητικοποίηση δεν ευνοεί καθόλου την ανάρρωση!

Συζητήστε με τον γιατρό σας το εάν θα πρέπει, σε περίπτωση χειρουργείου, να εφαρμοστεί ουροκαθετήρας. Να το αποδεχθείτε μόνο εάν ο γιατρός σας επιμένει και εξηγήσει το γιατί. Απώλειες ούρων στο κρεβάτι δεν είναι απόλυτη δικαιολογία εφαρμογής καθετήρα, προτιμότερες είναι οι πάνες μιας χρήσης.

Εάν νοσοκόμος-νοσηλευτής ή αδελφή νοσηλεύτρια θέλει να εφαρμόσει καθετήρα, πρέπει να ρωτήσετε εάν έχουν εντολή από το γιατρό και να επιμείνετε να έλθει ο εφημερεύων γα να σας ενημερώσει για ποιο λόγο πρέπει να εφαρμοστεί καθετήρας. Συχνότατα το νοσηλευτικό προσωπικό τοποθετεί καθετήρες χωρίς συγκεκριμένο λόγο και αιτία.

Εάν πρέπει να χειρουργηθείτε, ζητήστε 2 ημέρες προηγουμένως "την πάπια" για να δοκιμάσετε τη λειτουργία εντέρου και κύστεως στο κρεβάτι, ώστε να είναι εύκολο μετά το χειρουργείο και να μην "χρειαστείτε" καθετήρα ή να εμφανιστεί "δυσκοιλιότητα".

Σε κάθε προσπάθεια λειτουργίας εντέρου ή κύστεως στο κρεβάτι, πρέπει να απαιτείτε παραβάν. Κανείς δεν κάνει αυτές τις πράξεις ευχάριστα σε ένα θάλαμο 6 κρεβατιών, και το έντερο όπως και η κύστη "αρνούνται" να δραστηριοποιηθούν. Επίσης, φυσικά (;), πρέπει να φύγουν από το θάλαμο οι επισκέπτες.

Μεσημέρι και βράδυ (μετά τις 21:00) πρέπει να απαιτήσετε απόλυτη ηρεμία (από συγγενείς και επισκέπτες) στους θαλάμους. Ο καλός ύπνος είναι μεγάλη βοήθεια στην:

• ταχύτητα ανάρρωσης
• μείωση πόνων
• μείωση χρήσης φαρμάκων
• ψυχική κατάσταση

Κανένας (νοσηλευτής/τρια ή γιατρός) δεν έχε "δικαίωμα" να μπαίνει το βράδυ με θόρυβο στο θάλαμο και να ανοίγει τα φώτα. Πρέπει να κάνετε ευγενικά παράπονα στο γιατρό σας εάν συμβαίνει αυτό.

Μη δημιουργείτε μεγάλες απαιτήσεις και ταλαιπωρείτε τους συγγενείς και φίλους "επειδή είστε άρρωστος''. Πάρτε ό,τι μπορούν να προσφέρουν και ό,τι σας προσφέρουν. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να προσφέρει.

Μείνετε ευχαριστημένος με ό,τι σας δίνουν και δείξτε ότι είστε ευχαριστημένος. Ορισμένοι ασθενείς έχουν την τάση να "βασανίζουν" όσους θέλουν να τους βοηθήσουν και προκαλούν συχνά έτσι ρήξη.

Ιωάννης Στ. Παπαδόπουλος
Αναπληρωτής Καθηγητής
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών
Αθήνα 2003
Τελευταία αναθεώρηση : 1/1/2006