Χρειάζεται να διαμορφωθεί, με το γιατρό, ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο. Όχι ενέργειες κατά περίπτωση και όπως τύχει.

Πρέπει, λόγω χρονιότητας, να επιλεγούν τα πιο ανεκτικά φάρμακα (με λίγες ανεπιθύμητες ενέργειες - όχι πάντα πραγματοποιήσιμο) και να μειωθεί ο αριθμός τους και η δόση (εάν είναι εφικτό) όσο είναι δυνατόν (μόνο από το γιατρό). Ίσως θα πρέπει να αναζητηθούν πληροφορίες και για εναλλακτικές θεραπείες, όμως πάντα με σύμφωνη γνώμη του θεράποντος γιατρού.

Σε χρόνιες παθήσεις τον κυριότερο ρόλο τον έχει ο τρόπος ζωής (κίνηση, διατροφή, ψυχική υγεία, απασχόληση, προσαρμογή επαγγέλματος).

Στο σπίτι θα πρέπει να δημιουργηθεί (σε χρόνιες παθήσεις) ένα μικρό απόθεμα φαρμάκων, ώστε να μην εμφανιστεί έλλειψη σε απεργίες φαρμακοποιών, έλλειψη στην αγορά κλπ. Επίσης πρέπει, σε ταξίδια, να υπάρχει η απαιτούμενη ποσότητα. Το απόθεμα στο σπίτι να ανανεώνεται κάθε χρόνο ώστε να μην ξεπεράσει την ημερομηνία λήξης (ΠΡΟΣΟΧΗ). Το ότι πρέπει να φυλάσσεται όπως αναφέρουν οι οδηγίες χρήσης (μερικές φορές σε ψυγείο, ορισμένης θερμοκρασίας) είναι αυτονόητο. Προσοχή να μην προσβάσιμο στα παιδιά!

Σε χρόνιες παθήσεις ή χρόνια λήψη φαρμάκων, συνιστούμε ταυτότητα στο λαιμό (εύκολα κατασκευάζεται από αλουμίνιο, σε καταστήματα που φτιάχνουν πινακίδες και σφραγίδες). Αυτή βοηθά σε περίπτωση που ο ασθενής δεν μπορεί να δώσει πληροφορίες (π.χ. σε ατύχημα, λιποθυμία κλπ.), και σώζει στην κυριολεξία ζωές. Για τις εξής καταστάσεις συνιστούμε ταυτότητα στο λαιμό:

• Χρόνια λήψη κορτιζόνης ή αντιπηκτικών ή ψυχοφαρμάκων.
• Αλλεργία (και σε ποια ουσία).
• Ανεπάρκεια επινεφριδίων.
• Διαβήτης.
• Νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια ή βαριά βλάβη.
• Επιληψία.
• Καρδιακή ανεπάρκεια.
• Έλλειψη ενζύμων (εκ γενετής) και ποιου ενζύμου.
• Ύπαρξη βηματοδότη.
• Ύπαρξη ενδοπρόθεσης (τεχνητή άρθρωση, εμφυτευόμενη).
• Σοβαρό βρογχικό άσθμα.
• Σοβαρές νευρολογικές ή ψυχιατρικές παθήσεις.

Ιωάννης Στ. Παπαδόπουλος
Αναπληρωτής Καθηγητής
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών
Αθήνα 2003
Τελευταία αναθεώρηση : 1/1/2006