Ορισμός

Πρόκειται για λεμφοκυτταρική αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα που συνοδεύεται από βρογχοκήλη άλλοτε άλλου μεγέθους. Είναι ο συχνότερος τύπος θυρεοειδίτιδας.

Κλινική εικόνα

Ο θυρεοειδής είναι κατά κανόνα διογκωμένος, ανώδυνος και η υφή του υπόσκληρη και λοβιώδης. Συχνά συνυπάρχει με υποθυρεοειδισμό. Προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες και συναντάται σε όλες τις ηλικίες. Αρκετά συχνά υπάρχει οικογενής επίπτωση. Η αύξηση του θυρεοειδούς είναι σιωπηρή και γίνεται πολλές φορές τυχαία. Οι τύποι της αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας είναι η νεανική, η σιωπηρή, η εστιακή και η ατροφική. Η ατροφική θυρεοειδίτιδα θεωρείται ότι αποτελεί τελικό στάδιο αυτοάνοσης λεμφοκυτταρικής θυρεοειδίτιδας. Η σιωπηρή θυρεοειδίτιδα χαρακτηρίζεται από θυρεοειδική διόγκωση με παροδικό υποθυρεοειδικό σύνδρομο και μπορεί να μεταπέσει σε υποθυρεοειδισμό. Αντίστοιχης εικόνας και πορείας είναι και η θυρεοειδίτιδα μετά από τον τοκετό.

Διάγνωση-Θεραπεία

Φυσιολογικά ή υψηλά επίπεδα TSH και θετικοί τίτλοι θυρεοειδικών αντισωμάτων, αντι-Τg και αντι-TPO. Η παρακέντηση με τη λεπτή βελόνη δείχνει διήθηση με λεμφοκύτταρα. Τόσο τα ΘΑΑΣ όσο και η λεμφοκυτταρική διήθηση μπορεί να βρίσκονται και σε ένα ποσοστό του γενικού πληθυσμού. Το υπερηχογράφημα δείχνει χαρακτηριστική ανομοιογένεια του παρεγχύματος.

Η θεραπεία γίνεται με θυροξίνη επί μακρόν και σε περίπτωση υποθυρεοειδισμού εφ’ όρου ζωής. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλούνται πιεστικά φαινόμενα, οπότε αντιμετωπίζεται χειρουργικά.

Β’ Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών
Αρεταίειο Νοσοκομείο
Διευθυντής: Καθηγητής Γ. Κ. Κρεατσάς
Συντονιστής : Σπ. Δενδρινός, Αναπληρωτής Καθηγητής
Αθήνα, Νοέμβριος 2005