Αναζήτηση / Search

  
Αγγειίτιδες
Αγγειίτιδες
Αγγειίτιδες
Αγγειίτιδες
Αγγειίτιδες
Αγγειίτιδες
Αγγειίτιδες

 

 

Περιεχόμενα/Contents

Αιτιολογία και θεραπευτική αντιμετώπιση των καθ'έξιν αποβολών
• 1. Φυσιολογία της κύησης
• Μεταβολές γονιμοποιημένου ωαρίου μέχρι την εμφύτευση
• Έκτοπη κύηση
• Η επίδραση των αυξητικών παραγόντων και των κυτταροκινών στην εμφυτευτική διαδικασία του ενδομητρίου
• Κύτταρα και ουσίες που συμβάλλουν στη λειτουργικότητα του ενδομητρίου
• Πρώιμη εμβρυϊκή περίοδος
• Όψιμη εμβρυϊκή περίοδος
• Εμβρυολογία γεννητικού συστήματος του θήλεος
• Αυτόματη αποβολή
• Καθ’ έξιν αποβολές
• 2. Ανατομικά αίτια, γενετικά αίτια και καθ'έξιν αποβολές
• Γενετικά αίτια
• Ανατομικά αίτια
• Ινομυώματα και καθ’έξιν αποβολές
• Συμφύσεις και καθ’έξιν αποβολές
• Πολύποδες ενδομητρίου και ο ρόλος τους στις καθ’έξιν αποβολές
• Ανεπάρκεια του τραχήλου της μήτρας
• 3. Ενδοκρινολογικά αίτια και καθ'έξιν αποβολές
• Ανεπάρκεια ωχρού σωματίου
• Πολυκυστικές ωοθήκες και καθ’έξιν αποβολές
• Θυρεοειδής και καθ’έξιν αποβολές
• Προλακτίνη (PRL)
• Ο ρόλος της προλακτίνης στην αιτιολογία των καθ’έξιν αποβολών
• Σακχαρώδης διαβήτης και καθ’έξιν αποβολές
• 4. Ο ρόλος του μικροβιακού παράγοντα στις καθ'έξιν αποβολές και άλλοι παράγοντες κινδύνου
• Ο ρόλος του μικροβιακού παράγοντα στις καθ’έξιν αποβολές
• Ο ρόλος του Chlamydia trachomatis στις καθ’έξιν αποβολές
• Ο ρόλος του Toxoplasma Gondii στις καθ’ έξιν αποβολές
• Μυκοπλασματικός αποικισμός του γυναικείου γεννητικού συστήματος ως αιτία καθ’ έξιν αποβολών
• Ο ρόλος της μη ειδικής βακτηριακής κολπίτιδας στις καθ’έξιν αποβολές
• Ο ρόλος της Listeria monocytogenes στις καθ’έξιν αποβολές
• Ο ρόλος του CMV στις καθ’έξιν αποβολές
• Συμπέρασμα
• Ο ρόλος διαφόρων άλλων παραγόντων κινδύνου στις καθ’έξιν αποβολές
• 5. Αυτοάνοσα νοσήματα - αλλοάνοσα νοσήματα και καθ'έξιν αποβολές
• Αυτοάνοσα νοσήματα – αλλοάνοσα νοσήματα και καθ’έξιν αποβολές
• Κύτταρα φυσικής και επίκτητης ανοσίας
• MHC Μείζον σύστημα ιστοσυμβατότητας
• Η εμβρυομητρική ανοσολογική σχέση
• HLA σύστημα, Τ-κύτταρα, ΝΚ-κύτταρα και ανοσοβιολογία της κύησης
• ΣΕΛ και επαπειλούμενες αυτόματες αποβολές
• Αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο και επιπλοκές κύησης
• Νόσος Graves
• Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
• Εγκυμοσύνη και αυτοάνοσες παθήσεις του θυρεοειδούς
• Σκληρόδερμα
• Ρευματοειδής αρθρίτιδα
• Σύνδρομο Sjogren
• Αγγειίτιδες
• Μυασθένεια Gravis
• Ενδομητρίωση
• Αλλοάνοσα νοσήματα και επαπειλούμενες αυτόματες αποβολές
• Διάγνωση αλλοάνοσων και αυτοάνοσων καθ’ έξιν αποβολών
• Θεραπευτική αντιμετώπιση αλλοάνοσων αιτίων
• 6. Η θρομβοφιλία ως αίτιο καθ'έξιν αποβολών
• Η θρομβοφιλία ως αίτιο καθ’έξιν αποβολών
• Θρομβοφιλία και εγκυμοσύνη
• Παθογένεια της θρομβοφιλίας στις καθ’έξιν αποβολές
• Διάγνωση – προσυμπτωματικός έλεγχος (screening)
• Θεραπεία

 

Οι αγγειίτιδες που σχετίζονται με τις καθ’ έξιν αποβολές είναι: 1) Η οζώδης πολυαρτηρίτιδα και 2) η λευκοκυτταροκλαστική αγγειίτιδα.

Οζώδης πολυαρτηρίτιδα

Ορισμός – Συχνότητα – Αιτιολογία – Παθογένεια

Η οζώδης πολυαρτηρίτιδα (ΟΠ) είναι οξεία νεκρωτική αγγειίτιδα των αρτηριών μέσου και μικρού μεγέθους, με προσβολή πολλαπλών οργάνων και κυρίως του δέρματος, των νεφρών, των περιφερικών νεύρων, των μυών και του εντέρου.

Η νόσος είναι σπάνια και τα άρρενα άτομα προσβάλλονται με διπλάσια συχνότητα απ’ ότι τα θήλεα. Η ετήσια συχνότητα υπολογίζεται ότι είναι 5-10 περιπτώσεις/ 1.000.000 άτομα.

Η νόσος παρατηρείται τυπικά σ’ όλες τις φυλετικές ομάδες, προσβάλλει δε άτομα ηλικίας κυρίως 40-50 ετών.

Η αιτία της νόσου είναι άγνωστη. Ο ανοσοσυμπλεγματικός μηχανισμός που ενοχοποιείται δεν είναι τεκμηριωμένος, επειδή εναποθέσεις άνοσων συμπλεγμάτων ή κλασμάτων του συμπληρώματος σπάνια ανευρίσκονται στα προσβαλλόμενα αγγεία. Μια άλλη θεωρία είναι η άμεση βλάβη των ενδοθηλίων, με επακόλουθα την έκλυση κυτταροκινών και μεσολαβητών της φλεγμονώδους αντίδρασης. Όμως, ο πυροδοτικός παράγοντας ή το αντιγόνο δεν έχει βρεθεί.

Με την ΟΠ συσχετίζονται επίσης και αρκετές παθολογικές καταστάσεις, όπως ιογενείς λοιμώξεις (π.χ. ηπατίτιδα Β, λοιμώξεις από CMV, παρβοϊό, HIV, HTLV-1), αυτοάνοσα νοσήματα (π.χ. ΣΕΛ, ρευματοειδής αρθρίτιδα, δερματομυοσίτιδα, λευχαιμία από τριχωτά κύτταρα) και φάρμακα (αλλοπουρινόλη, σουλφοναμίδες).

Η αιτιολογική συσχέτιση της νόσου με τον ιό της ηπατίτιδας Β ή τη λοίμωξη HIV, δεν αμφισβητείται πλέον, όμως αυτή ερμηνεύει μόνο τη μειονότητα των περιπτώσεων.

Παθολογοανατομικά χαρακτηριστικά

Η χαρακτηριστική βλάβη της οζώδους πολυαρτηρίτιδας είναι τμηματική και προσβάλλει τις μικρές έως μεσαίου μεγέθους μυϊκού τύπου αρτηρίες. Παρόλα αυτά, περιστασιακά επεκτείνεται και σε μεγαλύτερες αρτηρίες όπως είναι οι νεφρικές, η σπληνική ή οι στεφανιαίες αρτηρίες. Κάθε βλάβη δεν ξεπερνά το ένα χιλιοστό σε μήκος και μπορεί να περιλαμβάνει ολόκληρη την περιφέρεια του αγγείου ή μέρος αυτής. Το χαρακτηριστικότερο μορφολογικό γνώρισμα της προσβεβλημένης αρτηρίας είναι μια μικρή περιοχή ινιδοειδούς νέκρωσης, στην οποία η μυϊκή στιβάδα του μέσου χιτώνα και οι παρακείμενοι ιστοί είναι ομογενοποιημένοι σχηματίζοντας μια άμορφη ηωσινοφιλική μάζα που παρουσιάζει τις χρωστικές αντιδράσεις της ινικής. Μια έντονη οξεία φλεγμονώδης αντίδραση περιβάλλει την περιοχή της νέκρωσης, καταλαμβάνοντας συνήθως ολόκληρο τον έξω χιτώνα (περιαρτηρίτιδα) και επεκτείνεται και στους λοιπούς χιτώνες του αγγείου. Ουδετερόφιλα, λεμφοκύτταρα, πλασματοκύτταρα και μακροφάγα, ανευρίσκονται σε διάφορες αναλογίες, ενώ συχνά είναι εμφανή και ηωσινόφιλα. Η οζώδης πολυαρτηρίτις που περιβάλλει τα μικρά αγγεία σχετίζεται συχνά με τα P-ANCA.

Εικόνα 1: Οζώδης πολυαρτηρίτιδα. Η έντονη φλεγμονώδης διήθηση του αρτηριακού τοιχώματος και του περιβάλλοντος συνδετικού ιστού συνοδεύεται από ινιδοειδή νέκρωση και διάσπαση του αγγειακού τοιχώματος.

 

Ως αποτέλεσμα της θρόμβωσης στον αυλό ενός προσβεβλημένου τμήματος, συχνά ανευρίσκονται έμφρακτα στα αντίστοιχα όργανα. Η βλάβη μεγαλύτερων αρτηριών έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό μικρών ανευρυσμάτων (διάμετρος μικρότερη των 0,5 cm), ιδιαίτερα σε κλάδους της νεφρικής, των στεφανιαίων και των εγκεφαλικών αρτηριών. Η ρήξη των ανευρυσμάτων αυτών είναι δυνατή και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση απειλητικής για τη ζωή αιμορραγίας.

Κλινική εικόνα

Στην οζώδη πολυαρτηρίτιδα συνήθως προσβάλλονται οι νεφροί, οι μύες, το δέρμα και το μεσεντέριο, όμως οι βλάβες μπορεί να εμφανιστούν σχεδόν σε κάθε όργανο του σώματος. Η οζώδης πολυαρτηρίτιδα είναι συνήθως θανατηφόρα, αν δεν αντιμετωπισθεί. Όμως, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η χορήγηση αντιφλεγμονώδους και ανοσοκατασταλτικής θεραπείας, υπό τη μορφή κορτικοειδών και κυκλοφωσφαμίδης, οδηγεί σε ύφεση ή και ίαση.

Λευκοκυτταροκλαστική αγγειίτιδα

Η λευκοκυτταροκλαστική αρτηρίτιδα προσβάλλει πολλά από τα όργανα που προσβάλλει και η οζώδης πολυαρτηρίτιδα, όμως περιορίζεται στις μικρότερες αρτηρίες και αρτηρίδια.

Εμφανίζεται συνήθως μετά τη χορήγηση διαφόρων φαρμάκων όπως η ασπιρίνη, η πενικιλλίνη και τα θειαζιδικά διουρητικά. Επίσης συχνά σχετίζεται με διάφορες λοιμώξεις, όπως οι στρεπτοκοκκικές και οι σταφυλοκοκκικές νόσοι, η ιογενής ηπατίτιδα, η φυματίωση και η βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα. Η νόσος στην τυπική της μορφή εμφανίζεται ως ψηλαφητή πορφύρα, κυρίως στα κάτω άκρα. Μικροσκοπικά, τα επιπολής δερματικά φλεβίδια εμφανίζουν ινιδοειδή νέκρωση και οξεία φλεγμονώδη αντίδραση. Συνήθως η δερματική αγγειίτιδα είναι αυτοπεριοριζόμενη.

Η λευκοκυτταροκλαστική αρτηρίτιδα μπορεί να υφίσταται μόνη της ή να είναι εκδήλωση άλλων καταστάσεων, όπως αγγειακών νόσων κολλαγόνου (ΣΕΛ, ρευματοειδής αρθρίτιδα, σύνδρομο Sjogren), πορφύρας Henoch-Schonlein, δυσπρωτεϊναιμιών και διαφόρων κακοήθων νεοπλασμάτων. Η χειρότερη επιπλοκή της είναι η προσβολή των νεφρών που χαρακτηρίζεται από ταχέως εξελισσόμενη σπειραματονεφρίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια. Σχετίζεται έντονα με ANCA (60% P-ANCA και 40% C-ANCA).

Αγγειίτιδες και καθ’ έξιν αποβολές

Η οζώδης πολυαρτηρίτιδα και η λευκοκυτταροκλαστική αρτηρίτιδα σχετίζονται με φαινόμενα καθ’ έξιν αποβολών λόγω της βλάβης που προκαλούν στα αγγεία του πλακούντα.

Οι ιστολογικές αλλοιώσεις που προκαλούν οι παραπάνω αγγειίτιδες είναι:

  1. Διήθηση αγγειακού τοιχώματος με πολυμορφοπύρηνα ουδετερόφιλα, μονοκύτταρα και/ ή γιγαντοκύτταρα.
  2. Ινιδοειδής νέκρωση (Παντοιχωματική καταστροφή του αγγείου).
  3. Λευκοκυτταρόκλαση (Διάλυση των λευκοκυττάρων με αποτέλεσμα την εμφάνιση πυρηνικής σκόνης).

Οι ανοσολογικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται είναι είτε κυτταρικοί (σχηματισμός κοκκιωμάτων) είτε χυμικοί (ανοσοσυμπλέγματα).

Ιδιαίτερα στην λευκοκυτταροκλαστική αγγειίτιδα, τα κυκλοφορούντα ανοσοσυμπλέγματα, τα οποία σχηματίζονται σε απάντηση κάποιου βλαπτικού παράγοντα, καθίστανται αδιάλυτα, εναποτίθενται στο αγγειακό τοίχωμα και ενεργοποιούν το συμπλήρωμα με αποτέλεσμα την προσέλκυση των πολυμορφοπύρηνων κυττάρων. Τα πολυμορφοπύρηνα, φαγοκυτταρώνουν τα ανοσοσυμπλέγματα και κατά τη διαδικασία αυτή βλάπτεται και το αγγειακό τοίχωμα.

Οι παραπάνω αγγειίτιδες σχετίζονται με φαινόμενα καθ’ έξιν αποβολών κυρίως στο πρώτο τρίμηνο της κύησης.

Β’ Μαιευτική και Γυναικολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών
Αρεταίειο Νοσοκομείο
Διευθυντής: Καθηγητής Γ. Κ. Κρεατσάς
Συντονιστής : Σπ. Δενδρινός, Αναπληρωτής Καθηγητής
Αθήνα, Νοέμβριος 2005

Πνευματικά δικαιώματα © 2008 - Ασκληπιακό Πάρκο Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών - Πιλοτική εφαρμογή - Ανάληψη ευθυνών
Επιστροφή στην αρχική σελίδα  -  Επικοινωνία


Σας παρακαλούμε να απαντήσετε στο απλό ερώτημα "Θα συνιστούσατε στους φίλους σας και στους γνωστούς σας να επισκεφτούν την Πύλη και να διαβάσουν το συγκεκριμένο κείμενο;" Η απλή αυτή ερώτηση (Business Week, Lanuary 20, 2006 - quoting a Harvard Business Review article) μπορεί να καταδείξει την απήχηση της συγκεκριμένης ιστοσελίδας, σχετικά με το αν επιτελεί το έργο για το οποίο έχει σχεδιαστεί. Βαθμολογήστε στην κλίμακα από 0 εώς 10. Η βαθμολογία σας θα καταχωρηθεί αυτομάτως.